آنسوی اوتیسم اوتیسم یک رنگین کمان است…

 

می‌دانیم که محرک‌های حسی نظیر سر و صدا، گرما و سرما، مزه و شکل غذا، کودکان دارای اوتیسم را بیشتر از کودکان عادی آزار می‌‌دهد ولی‌ مبانی مغزی آن روشن نیست. در این تحقیق پاسخ نواحی مختلف مغزی در کودکان دارای اوتیسم  به لمس پوستشان با پارچه پشمی یا سر و صدای ترافیک، با کودکان نرمال مقایسه شده است. این تحقیق که با تصویربرداری fMRI مغزی صورت گرفته است، نشان می دهد فعالیت نواحی قشری پردازش اولیه حسی، به ویژه ناحیه مربوط به حس لمس و همچنین ناحیه آمیگدال مغز به هنگام ارائه محرک، در کودکان اوتیسمی بسیار فعالتر از کودکان نرمال هست. ناحیه آمیگدال در پردازش احساسات مربوط به محرکهای حسی دخالت دارد. نکته جالبتر اینکه با تکرار ارائه محرک، در کودکان عادی نوعی تطابق صورت می‌گیرد و در دفعات بعدی شدت پاسخ در مغز کمتر می شود ولی‌ در کودک دارای اوتیسم با هر بار تکرار، شدت پاسخدهی مغز کاهش نمی‌‌یابد. نکته دیگر اینکه با ارائه همزمان محرّکهای صوتی و لمسی، شدت پاسخ به حداکثر می‌رسد. هنوز مشخص نیست که چه نوعی از تعامل بین نواحی حسی و آمیگدال در این کودکان وجود دارد، ولی‌ به نظر می‌رسد کودکان اوتیسمی به خاطر پردازش متفاوت اطلاعات حسی، تحمل کمتری در برابر محرک‌های آزارندهٔ حسی داشته باشند. این تحقیق دیروز در همایش بین‌المللی تحقیقات اوتیسم ارائه شده است که خلاصه مقاله آنرا در صفحهٔ ۶۴۲ کتاب خلاصه مقالات می‌‌توانید بخوانید:

https://imfar.confex.com/imfar/2014/AbstractBook.pdf

مترجم : رضا مقدسی