شما اینجا هستید: خانه » مقالات و پژوهشها (برگ 2)

بایگانی دسته بندی ها : مقالات و پژوهشها

اشتراک به خبردهی

همدلی ، ‏‏‏ذهن خوانی و تئوری ذهن

images

 

بارون کوهن در یک تحقیق در سال ۲۰۰۱ تئوری ذهن را اینگونه توصیف کرد :

قادربودن به توصیف طیف کاملی از حالات ذهن مثل عقاید , آرزوها , مقاصد ,  تصورات , احساسات وغیره  که منجر به فعلی شود . به طور خلاصه داشتن تئوری ذهن انسان را قادر می سازد که به محتوای ذهن خود و دیگران عکس العمل نشان دهد .

فقدان تئوری ذهن یا کورذهنی برای بسیاری از کسانی که دارای اوتیسم یا آسپرگرهستند موانع بزرگی برای ارتباط گرفتن یا نزیک شدن به دیگران ایجاد می کند .این موانع اغلب سبب می شود که نزدیکترین افراد به آنها واقعا احساس کنند یا به نظرشان بیاید که این افراد نسبت به آنها همدلی ندارند .    وقتی که من به تئوری ذهن فکر می کنم ، به یک باور جالب اما البته بسیار نادرست که من به عنوان یک کودک به آن باور دارم می اندیشم .هنگام بازی قایم باشک من فکر می کردم که ؛ اگر من نمی توانم آنها را ببینم ، آنها هم نمی توانند مرا ببینند ؛ البته خیلی سریع یاد گرفتم که اینگونه نیست . بهرحال کورذهنی افراد اوتیستیک و آسپرگر می تواند مشابه باشد – اگر من ادراک و احساس ندارم یا نمی توانم داشته باشم ، پس آنها هم ادراک واحساس ندارند یا نمی توانند داشته باشند .

 

بیشتر بخوانید »

تماس چشمی در نوزادانی که بعدا علائم اوتیسم پیدا می کنند ، در ماههای اول کاهش می یابد

eye_tracking_2_photo_credit_kay_hintonby_250_w

 

بر اساس یک  مطالعه جدید ، تماس چشمی اجتماعی در نوزادانی که بعدا تشخیص اوتیسم داده می شوند ، به نظر می رسد در سطح عادی شروع می شود اما در همان ماههای اول تولد کاهش می یابد . تماس چشمی در این نوزادان تا دو سالگی رو به کاهش است . کاهش تماس چشمی  درکودکان و بزرگسالان دارای اوتیسم  یک  علامت است . این یافته های جدید می تواند تفاوت مهم آغاز آن را در ماههای اولیه نشان دهد . محققان می گویند ، این تحقیق می تواند روزنه جدیدی برای مداخله زود هنگام  باشد . تماس چشمی برای یادگیری و تعامل اجتماعی  بسیار حیاطی است .

آنها اضافه کردند اگر تحقیقات  بیشتر این موضوع را تایید کند ، این کاهش زود هنگام تماس چشمی می تواند یکی از اولین علائم تشخیص اوتیسم باشد . همکاران این تحقیق ، وارن جونز ( Warren Jones ) و امی کلین ( Ami Klin ) از مرکز اوتیسم مارکوس ، مراقبتهای کودکان آتلانتا و دانشگاه اموری هستند .

تفاوتهای ظریفی که فقط با تکنولوژی قابل تشخیص است :

 

دکتر جونز و دکتر لین در تحقیقشان از تکنولوژی ردیاب چشمی برای اندازه گیری مسیری که نوزادان در یک ویدئو به علائم و نشانه های اجتماعی پرستار پاسخ می دهند و نگاه می کنند ، استفاده کردند .  آنها از ۱۱۰ نوزاد که ۵۹ نوزاد از این تعداد به علت داشتن خواهر یا برادر بزرگتر دارای اوتیسم از نوزادان پر خطر اوتیسم بودند استفاده  کردند ، و ۵۱ نوزاد دیگر نسبت فامیلی با اوتیسم نداشند .

محققان هر نوزاد را ۱۰ بار بین دوماهگی و بیست وچهار ماهگی مورد آزمایش قرار دادند . سطح ابتدایی تماس چشمی برای هر گروه ، مشابه بود اما نوزادانی که دارای اتیسم نبودند تماس چشمی شان هر بار افزایش یافت. درحالیکه تماس چشمی سیزده نوزاد که بعدا تشخیص اتیسم داده شدند بطور پیوسته کاهش یافت. ( دوازده نفر آنها در گروه پر خطر بودند ) .

منبع : http://www.autismspeaks.org/science/science-news/study-eye-contact-declines-early-babies-who-later-develop-autism

اوتیسم و مغز

طی چند سال اخیر بعضی مطالعات ، تفاوتهایی ارتباطی در ساختار و عملکرد مغز در طیف اوتیسم ، منتشر کرده است . مثلا دانشمندان نوشتند که :

– در نقطه خاصی از رشد بعد از تولد ، مغز افراد اوتیستیک بزرگتر است .

– تستسترون ممکن است به اوتیسم مربوط باشد .

– بخشهای خاصی از اوتیسم مثل آمیگدال ، ممکن است در افراد اوتیستیک بزرگتر باشد .

برای فهم بهتر این نظرات ، مصاحبه ای  با دکتر نانسی مین شو از دانشگاه پبتسبرگ  انجام دادیم . طبق نظر دکتر مین شو « این نظرات خیلی با هم تفاوت ندارند » .

مغزهای اوتیستیک  اتصالات  متفاوتی  دارند .

دکتر مین شو توضیح می دهد که آنچه در یافته های مغز افراد اوتیستیک مشترک است ، اختلال در کورتکس است . کورتکس که به ، ماده خاکستری  ، معروف است بخشی از مغز است که به طور عمده مسئول کارکردهای بالاتر مغز است  ، شامل حس ، حرکت ارادی عضلات  ، تفکر ، استدلال و حافظه  .

در بسیاری از افراد اوتیستیک مغز در ابتدای تولد ، حدود ۱۲ ماهگی  ، رشد سریعی دارد ، تا سن ۱۰ سالگی مغزشان اندازه عادی ، اما اتصالات غیر عادی دارد . دکتر مین شو می گوید مغز پیچیده ترین موجود در این سیاره است ، بنابر این ارتباطات آن بسیار پیچیده و بغرنج است . با اوتیسم رشد سریع ، اما در زمان نا مناسب وجود دارد و همین موضوع باعث اختلال می شود .

آیا این یک مشکل است که  مغزهای اوتیستیک به طور کلی اتصالات متفاوتی دارند ؟ برای بسیاری از افراد ، بله

اوتیسم  واقعا به طور گسترده ای کارکردهای رفتاری را تحت تاثیر قرار می دهد . اوتیسم روی حس ، حرکت ، حافظه ، کنترل وضعی  و هر چیزی که  به درجه بالایی از هماهنگی  اطلاعات  نیاز دارد ، تاثیر می گذارد . نشانه های اوتیسم بیشتر از همه خود را در تعامل اجتماعی و قدرت حل مسئله نشان می دهد  . افراد دارای اوتیسم  خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را کنید ، از نظر احساسی و اجتماعی تاخیر دارند  ، حتی آنها که  آی کیوی بالایی دارند . تمپل گراندین ، سخنران و نویسنده معروف در زمینه اوتیسم ( که خود نیر دارای اوتیسم است ) می گوید که او از نظر احساسی حدود ۷ تا ۱۰ ساله است .

در حالیکه با این سیستم ارتباطی  منحصر به فرد مغز ، مهارتهای ارتباطی به خطر می افتد ، اما از طرف دیگر توانایی های دیگر آنها  واقعا افزایش یافته . مثلا دکتر مین شو می گوید : افراد اوتیستیک  برای جبران مشکلات زبانی  توانایی درخشانی در استفاده از بخشهای دیداری سمت راست مغزشان دارند .

ادامه دارد ……..

منبع :

Autism and Brain

By 

 

 

۱۰ چیزی که هر کودک دارای اوتیسم آرزو می کند شما بدانید

 

dsautismdata_355px

۱۰ چیزی که هر کودک دارای اوتیسم آرزو می کند شما بدانید :

۱ – من یک کودک دارای اوتیسم هستم ، من اوتیسمی نیستم . اوتیسم من یک جنبه از شخصیت من است . اوتیسم ، مرا به عنوان یک فرد تعریف نمی کند .

آیا شما انسانی هستید با افکار ، احساسات و استعدادهای زیاد ، یا فقط یک آدم چاق ، عینکی یا ناهماهنگ و نا مناسب برای ورزش ؟

۲ – ادرکات حسی من غیر عادی است .

یعنی دیدنیها ، صداها ، بوها ، مزه ها و تماس های عادی روزمره که حتی ممکن است شما متوجه آن نشوید ، می تواند برای من خیلی دردناک باشد .

بسیاری از محیطهایی که من در آن زندگی می کنم به نظر متخاصم می آیند .ممکن است من در نگاه شما من منزوی و جنگجو به نظر برسم اما من فقط سعی می می کنم از خودم دفاع کنم . ممکن است شنوایی من خیلی تیز باشد ، بویایی من خیلی حساس باشد ، اما چون من بینایی محورم ممکن است اولین حسی که تحریک می شود همین حس بینایی من باشد .

۳ – لطفا بین نمی خواهم ( من انتخاب می کنم ) و نمی توانم ( من قادر نیستم ) تفاوت قایل شوید .

زبان گفتاری و شنیداری هر دو برای من دشوار است ، اینطور نیست که من به دستورات گوش نمی دهم بلکه من نمی فهمم شما چه می گویید .

۴ – من یک متفکر عینی و ملموس هستم ، من زبان را بطور لغوی تفسیر می کنم ، وقتی شما می گویید « از آسمان سگ و گربه می بارد » ( باران شدید ) ، من سگها و گربه هایی را می بینم که از پارچ بیرون می ریزند . لطفا به من بگویید باران بسیار شدید می بارد .اصطلاحات ، جناس ، نکات ظریف ، ایهام و طعنه برای من قابل فهم نیست .

۵ – نسبت به محدودیت دایره لغات من صبور باشید .

وقتی که من برای بیان احساساتم نمی دانم چه کلماتی به کار ببرم ، برای من بسیار دشوار است که به شما بگویم چه نیازی دارم .من ممکن است گرسنه ، نا امید ، وحشت زده یا سردرگم باشم ، اما در حال حاضر بیان آن ورای توانایی من است .

ب._0(1)

۶ – به علت اینکه زبان برای من بسیار دشوار است ، من بینایی محور هستم . به جای اینکه به من بگویید کاری را انجام دهم ، به من نشان دهید چگونه انجام دهم و لطفا آنرا چندین بار نشان دهید . بسیاری از تکرارهای صبورانه به من کمک می کند تا یاد بگیرم .

۷ –   روی چیزهایی متمرکز شوید و برنامه ریزی کنید که من می توانم ، نه چیزهایی که نمی توانم .

مثل هر انسان دیگری من در محیطهایی که دائم به من القاء می شود که خوب نیستم یا باید بهتر شوم ، نمی توانم چیزی یاد بگیرم .

به دنبال نقاط قوتم باشید ، حتما آنها را خواهید یافت .برای انجام اکثر کارها بیشتر از یک راه وجود دارد .

۸ – با تعاملهای اجتماعی به من کمک کنید .

شاید به نظر برسد که من نمی خواهم با بچه های دیگر بازی کنم ، اما گاهی من فقط نمی دانم چگونه شروع به محاوره کنم یا چگونه وارد یک بازی شوم .

۹ – سعی کنید تشخیص دهید چه چیزی باعث شروع بحرانهای من می شود .

بحرانها به این علت رخ می دهند که یک یا بیشتر ازیک حس من بیش از حد تحریک می شود . اگر بتوانید پیدا کنید که چرا من دچار بحران می شوم ،گاهی می توانید از ایجاد آن جلوگیری کنید .

۱۰ – اگر شما عضو خانواده هستید ، لطفا مرا بی قید و شرط دوست داشته باشید .از استدلالهای شبیه این که « فقط اگر او …. » یا « چرا او نمی تواند …. » بر حذر باشید .

من انتخاب نکرده ام که اوتیسم داشته باشم . به خاطر داشته باشید که اینها برای من اتفاق می افتد نه برای شما .بدون حمایت شما ، شانس موفقیت من واعتماد به نفس من در بزرگسالی بسیار کم خواهد بود . با حمایت و راهنمایی شما احتمال آنها خیلی بیشتر از چیزی است که فکرش را می کنید .من به شما قول می دهم که  ارزشش را دارم .

شما شالوده و بنیان من هستید ، به قواعد جامعه نگاه کنید وآنها را که برای من معنا ندارد دور بریزید . حامی من باشید ، دوست من باشید ، آنگاه ما خواهیم دید که تا کجا می توانیم پیش برویم . سعی کنید نشان دهید اوتیسم تفاوت در توانایی است ، نه ناتوانی . آنچه را محدودیت می بینید نادیده بگیرید ، و چیزهایی را ببینید که اوتیسم به من هدیه کرده .

ممکن است من در تماس چشمی یا مکالمه خوب نباشم ، اما توجه کرده اید که من دروغ نمی گویم ، در بازی تقلب نمی کنم ،به همکلاسیم حرف بد نمی زنم یا غیبت نمی کنم ؟

همه اینها به ۳  کلمه ختم می شود :    صبوری ،    صبوری ،    صبوری .

صدیقه فراهانی

اختلال های رشدی فراگیر

    اختلال های رشدی فراگیر (pervasive developmental disorder)

این اختلالها با آسیب شدید و گسترده در زمینه های گوناگون رشد مانند اختلال درمهارت های اجتماعی , مهارت های ارتباطی و فعالیت های کلیشه ای مشخص میشوند. اختلال های کیفی که این وضعیتها را مشخص میکنند با توجه به سطح رشد و سن عقلی فرد تفاوتهای آشکار دارند. این طیف اختلالهای زیر را شامل میشود :

۱-اتیسم     ۲ – رِت     ۳ – از هم پاشیدگی کودکی    ۴- آسپرگر      ۵- اختلال رشدی فراگیر (که به گونه ای دیگر مشخص نشده است)

۱-اختلال اتیسم:

مشخصه های اصلی این اختلال عبارتند از رشد نابهنجار یا مختل شده قابل توجه در ارتباط،تعامل اجتماعی و نیز محدودیت چشمگیر در فعالیتها و علایق.

۲- اختلال رِت :

مهمترین مشخصه اختلال رِت، ظهور نارسایی های متعدد خاص در پی یک دوره کارکرد نابهنجار پس از تولد است. اختلال رِت به طور خاص با عقبماندگیذهنی شدید یا عمیق ه مراه بوده و فقط. در دختران دیده میشود

۳- اختلال از هم پاشیدگی کودکی:

مهمترین مشخصه ی اختلال از هم پاشیدگی کودکی، واپس روی قابل ملاحظه در زمینه های متعددی از کارکردها در پی حداقل دو سال رشد به ظاهر بهنجار است. رشد به ظاهر بهنجار در ارتباطات کلامی و غیرکلامی متناسب با سن، روابط اجتماعی، بازی و رفتار انطباقی فرد بازتاب مییابد. پس از دو سال اول زندگی، کودک در حداقل دو مورد از موارد زیر که مهارتهایی را کسب کرده است ،از دیدگاه بالینی در حد قابل ملاحظهای آنها را از دست میدهد : زبان دریافتی یا بیانی، مهارت های اجتماعی یا رفتار انطباقی، کنترل ادرار یا مدفوع، بازی و مهارت های حرکتی.

۴- اختلال آسپرگر:

مشخصه های اصلی اختلال آسپرگر عبارتند از، اختلال شدید و مداوم در تعامل اجتماعی وظهور الگوهای رفتاری، علایق و فعالیت های محدود و تکراری. این اختلال از دیدگاه بالینی در کارکردهایاجتماعی شغلی و غیره اختلال قابل ملاحظه ای ایجاد میکند.

۵-  اختلال رشدی فراگیر (که به گونه ای دیگر مشخص نشده است) :

این طبقه زمانی بکار برده می شود که دررشد تعامل اجتماعی یا مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی و یا رفتارها علایق و فعالیت های کلیشه ای یک اختلال شدید و فراگیر وجود دارد. ولی با ملاک های نوع خاصی از اختلال فراگیر رشد مطابقت نمی کند.

 

یادگیری بدون استفاده از کلمات

انتقال مفاهیم در مدارس از طریق کلمات است . معلم کلمه می گوید ، کلمه می نویسد ، دانش آموزان کلمه می خوانند و کلمه جواب می دهند . بخش وسیعی از مواد آموزشی از طریق کلمات است .

در کالیفرنیا ۲۰% دانش آموزان در حال یادگیری زبان هستند ، ۱۵% دانش آموزان مشکلات یادگیری زبان ، مثل پرش خوانشی دارند ، ۲۰% دانش آموزان در آزمون درک زبان شکست می کنند و بخش عظیمی از دانش آموزان خود را به عنوان یادگیرنده های دیداری معرفی می کنند . فقط بخش کوچکی از دانش آموزان با روش رایج آموزشی ما هماهنگ هستند .

انیشتن هم دارای اختلال پرش خوانشی بوده و در بیوگرافی خود می گوید : در مکانیسم تفکر من کلمات زبان هیچ نقشی ندارند .

مفاهیم شناختی و مفاهیم ریاضی را می توان بدون استفاده از کلمات و از طریق  بازی به کودکان آموزش داد  . این روش به خصوص در مورد افراد دارای اوتیسم می تواند بسیار مفید باشد ، مخصوصا کودکانی که محدودیت کلامی بالایی دارند . آنها می توانند با بازیهای دیداری بسیاری از مفاهیم ریاضی و مفاهیم شناختی را بیاموزند .

زندگی با اختلالات اوتیسم، تجارب والدین از بزرگ کردن کودکان مبتلا به اوتیسم

این مطالعه بر روی کودکان مبتلا به طیف  اوتیسم   تمرکز دارد واثر آن را  بر روی پدر و مادر که آنها را بزرگ می کنند بررسی می کند.  به یاد داشته باشید که همه موارداوتیسم منحصر به فرد هستند، و درست مثل اثر انگشت هیچ دو مورد یکسان نیستند.
نقطه شروع برای این پژوهش  بر اساس این باور است که اوتیسم نباید به عنوان «عارضه»یا سندرم  ، بلکه باید به عنوان یک جنبه  مثبت و تعریف از هویت یک فرد مشاهده شود
درست مثل هر کس دیگری، کودکان مبتلا به اوتیسم  منحصر به فردهستند و هیچ دوکودکی یکسان نیستند. با این حال، تحقیقات نشان میدهد که کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا مشکلات مشترک دارند ، مانند مسائل مربوط به تعامل اجتماعی، پایبندی به الگوها ورفتارهای تکراری ، علایق وسواسی و گاهی شخصیت های کاملا خود مخرب و مضطربی هستند.(Kim et al., 2000; Gillott et al., 2001; Kogan et al., 2008; Altiere and von Kluge, 2009).
کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین می توانند در معرض خطر داشتن مشکلات بهداشتی
مانند صرع و برخی از آلرژی های پوستی و  غذایی باشند.

 

بیشتر بخوانید »

تمپل گراندین

Temple_Grandin_at_TED

" تمپل گراندین " متولد ۲۹ اگوست  1947 ، او پروفسور علوم حیوانی در دانشگاه کالورادو ، متخصصی صاحب نام در طراحی امکانات دامداری ، پرفروش ترین مؤلف و فعال در زمینه اوتیسم است . او همچنین مخترع ماشین فشار با جعبه آغوش است که برای آرام کردن افراد دارای اوتیسم بسیار مفید است .در سال ۲۰۱۰ تمپل گراندین  ، در فهرست سالیانه ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان در مجله تا یم قرار گرفت.

از کودکی تشخیص اوتیسم گرفت ، تا حدود ۴ سالگی صحبت نمی کرد . گراندین در کتاب زندگی نامه اش به نام " فکر کردن در قالب تصاویر " توضیح داده است که  او تنها از طریق تصور کردن کلمات است که  می تواند نظری را بفهمد .  یعنی به جای تداعی کلمات در ذهن ، تصویر آنها در ذهنش تداعی می شود . حافظه تصویری او بسیار عالی است ، خودش می گوید که وقتی کلمه ای می شنود ، مثل گوگل کردن یک کلمه تمام تصاویر آن ، از اول تا زمان حاضر ، در ذهنش به نمایش در می آید . فیلمی از زندگی او ساخته شده که به فارسی هم ترجمه شده . این فیلم دنیای اوتیسم را به خوبی نمایش می دهد .

برای او توفیق بیشتر و طول عمر بیشتر آرزو می کنم .

 

راه رفتن روی پنجه (راه رفتن بدون علت)

Latest posts by نیکی انصاری (see all)

3756_origبرنامه منزل

 راه رفتن بی دلیل روی پنجه چیست؟

 بچه ها معمولا حدود یک سالگی راه رفتن را یاد می گیرند.همین طور که آنها راه رفتن را تمرین می کنند اغلب وضعیت های مختلف پا مثل روی پنجه راه رفتن را امتحان می کنند.در دو سالگی اغلب بچه ها یاد گرفته اند به راحتی روی زمین روی کف پا راه بروند.

راه رفتن بی دلیل روی پنجه عادتی است که علت روشنی برای آن وجود نداشته باشد. معمولا کودکانی با این وضعیت می توانند با کف پا روی زمین بایستند و حتی وقتی از آن ها بخواهیم می توانند با کف پا راه بروند اما اگر آنها را به حال خودشان بگذاریم روی پنجه راه می روند.

کودکی که بعد از ۱۸ ماهگی اغلب اوقات روی پنجه راه برود باید به پزشک متخصص اطفال مراجعه کند تا دلیل روی پنجه راه رفتن او مشخص شود.

چه چیزی باعث روی پنجه راه رفتن می شود؟ بیشتر بخوانید »

Scroll To Top