شما اینجا هستید: خانه » بایگانی/آرشیو برچسب ها : اوتیسم

بایگانی/آرشیو برچسب ها : اوتیسم

اشتراک به خبردهی

شناسایی زودهنگام اوتیسم با تصویرداری سه‌بعدی پیشرفته چهره

محققان دانشگاه میسوری با استفاده از روشهای تصویربرداری سه‌بعدی از چهره توانسته‌اند ویژگی‌های چهره در کودکان مبتلا به اوتیسم را شناسایی کنند که این دستاورد می‌تواند به تولید ابزار غربالگری برای کودکان و ارائه سرنخهایی از عوامل ژنتیکی این بیماری منجر شود.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، محققان بر این باورند که با شناسایی ویژگیهای صوری خاص بیماران اوتیسمی ممکن است بتوان ساختار چهره رایج در میان کودکان مبتلا به اوتیسم را توصیف کرده و سریعتر بیماری را تشخیص داد.
این محققان از سیستمی از دوربین‌ها برای عکسبرداری و تولید تصاویر سه‌بعدی از چهره کودکان هشت الی ۱۲ ساله استفاده کردند.
یک گروه از این کودکان به اوتیسم مبتلا بودند اما گروه دیگر شامل کودکانی می‌شدند که عادی رشد کرده بودند.
محققان چهره این کودکان را با استفاده از تصویربرداری سه‌بعدی ثبت کردند که به دانشمندان اجازه اندازه‌گیری فواصل بین انحناهای صورت را بجای استفاده از خط صاف که در آزمایشات قبلی مورد استفاده بود، داد.
بررسی‌ها نشان داد که سه زیرگروه مجزا از کودکان اوتیسمی از الگوهای سنجش مشابه در ویژگی‌های چهره‌شان برخوردار بودند.
آنها با استفاده از تصاویر سه‌بعدی و بررسی‌های آماری توانستند نقشه دقیقی از صورت کودکان را ایجاد کرده و سنجشهای بدست آمده را با علائم موجود پیشین مقایسه کنند.
به گفته محققان، شناسایی ژنهای مرتبط با هر زیرگروه اوتیسم احتمالا می‌تواند به تولید درمان‌ها و داروهای موثرتر منجر شود.

منبع : http://www.medicalnewstoday.com/releases/288053.php

ترجمه : رضا مقدسی

پاسخهای تمپل گراندین به سئوالات مربوط به مشکلات حسی


ا – چرا در نظر گرفتن در مانهای حسی اهمیت دارد ؟
برای بعضی ازافراد دارای اوتیسم درمانهای حسی بسیار مفید است . اوتیسم تنوع بسیار بالایی دارد و یک درمان حسی که روی یک فرد مؤثر است ، ممکن است برای فرد دیگری بی اثر باشد . رایچ ترین درمانهای حسی شامل این موارد است ، استفاده از فشار عمقی برای آرام کردن ، تاب دادن آرام ، فعالیتهای کار سنگین ، و روش برس کشیدن  . درمانهای حسی که کاردرمانگر ها انجام می دهند می تواند به بعضی بچه‌ها کمک کند تا آرامتر شوند ، توجه شان بیشتر شود و حتی ممکن است در پیشرفت زبان به آنها  کمک کند .
۲ – شما چگونه درمان حسی را برای نیازهای یک کودک تعیین می کنید ؟
بچه هایی که خودشان را لای پتو می پیچند یا زیر تشک می روند کسانی هستند که بیشتر از همه از فشار عمقی بهره می برند . در مورد بچه‌های کوچک پیچاندن کودک لای زیراندازهای سنگین یا گذاشتن زیر صندلیهای بادی به را حتی فشار عمقی اعمال می شود
بسیاری از افراد با ماشین فشار یا وسایل دیگری که فشار وارد می‌کند ، آرام می‌شوند . فشار عمقی زمانی بیشتر ین تأثیر را دارد که ۲۰ دقیقه اعمال شود و ۲۰ دقیقه برداشته شود . بچه هایی که تاب خوردن را دوست دارند احتمالا" تاب برایشان مفید است . بعضی بچه‌ها وقتی که آرام تاب می خورند یا روی توپهای بزرگ می نشینند ممکن است راحت تر صحبت کنند . جلیقه های سنگین برای بعضی بچه‌ها مفید است اما برای بعضی بچه‌ها بی اثر است .
۳ – منظور از رژیم حسی ( sensory diet ) چیست ؟
منظور از رژیم حسی به زبان ساده این است که کودک در یک مداخله خاص ، نیاز به یک استراحت دارد تا سیستم عصبی اش آرام بگیرد . مشکلات حسی زنجیره ای است از مشکلات خفیف تا شدید . بچه‌هایی با مشکلات حسی شدیدتر نیاز به استراحت های بیشتری دارند تا سیستم عصبی تحریک شده آنها آرام گیرد . در طول این استراحت ها کودک می تواند با فعالیت های آرام کننده مشغول شود . بهترین کار این است که این زمانهای استراحت را در برنامه قرار دهیم تا از این موضوع که به طور اتفاقی به قشقرق ها و ناآرامیها ى کودک پاداش داده شود ،جلوگیری کنیم . اگر کودک با یک رفتار بد استراحت های حسی بیشترى دریافت کند ، رفتارهای بد او بیشتر خواهد شد .
۴ – شایعترین درمانهای حسی چیست ؟
فشار عمقی مثل پیچیدن لا ی پتو ، جلیقه سنگین ، ماشین فشار یا پتوی سنگین برای کمک به خوابیدن .
– تاب دادن آرام ۱۰ تا ۱۲ بار در دقیقه برای آرام کردن، 
– برس کشیدن روی پوست با برسهای نرم برای آرام کردن ( روش ویلبرگر )
_ عینکهای Irlen یا تلقها و کاغذهای شفاف رنگی برای کمک به خواندن  . عینکهای رنگی روشن در خواندن به بچه های دارای او تیسم یا دارای اختلال دیسلکسی کمک می کند . وقتی کودک رنگ روشن مناسب و مؤثر را انتخاب می کند ، دیگر متن روی صفحه حرکت نمی‌کند . اغلب عینکهای صورتی روشن ، آبی روشن یا قهوه‌ای روشن مفید هستند . خواندن متنها را با تلقها ی رنگی مختلف مثل سبز روشن ، آبی روشن ، قهوه‌ای ، خاکستری ، بنفش و زرد روشن امتحان کنید . بچه‌ها باید کاغذ رنگی را انتخاب کنند که بیشترین تأثیر را برای آنها داشته باشد . بچه هایی که به عینکها و تلقها ى رنگی خوب پاسخ می دهند ، اغلب نمی توانند تورهای فلورسنت ۵۰ یا ۶۰ را تحمل کنند .آنها می‌توانند لرزش و پرشهای نور فلورسنت را ببینند و برای آ نها مثل فلش و بارقه است .
– جویدن – بعضی بچه‌ها به جویدن چیزی در دهانشان خوب پاسخ می دهند . جویدن آنها را آرام می‌کند . آنها به تحریکات دهانی نیاز دارند .
– توپ و وسایل دیگری که بتوانند در دستشان بگیرند و فشار دهند . این کار به بعضی بچه‌ها کمک می کند تا آرام بنشینند .
– تمرین شنوایی – CD ها و دستگاه هایى برای تمرین شنوایی وجود دارد . کودک به موسیقی که با دستگاه تغییر داده شده و اصلاح شده گوش می دهد . تمرینات شنوایی ممکن است به بعضی از بچه‌ها کمک کند تا حساسیت شان به صدا کاهش یابد و در توانایی شنیدن صداهای صامت سخت ، پیشرفت کنند . بعضی از برنامه های تمرین شنوایی بسیار گران است و نتایج بسیار متغیر است و شاید ارزش هزینه کردن نداشته باشد. اول روشهای ساده‌تر را امتحان کنید مثل آرام و شمرده صحبت کردن با کودک به نحوی که به او کمک کنید صداهای صامت سخت را بشنود . آواز خواندن برای بعضی از بچه‌ها مفید است و ممکن است آنها بتوانند کلمات را در قالب آواز بخوانند ، قبل از اینکه یاد بگیرند آنها را صحبت کنند . خواندن دونفره با دقت و وضوح حروف بی صدا مثل c و t در کلمه cat می تواند مفید باشد. 

صدیقه فراهانی

  . 

داستان سینا از زبان مادرش

 

 

تا حدود یک سالگی، همه چیز سینا طبیعی به نظر می رسید، اما به تدریج، عدم توجه او به محیط دور و بر و اطرافیانش، سکوت دائمی او، اشاره نکردنش به چیزهایی که معمولا برای بچه های این سن جالب است، و تمرکز طولانی مدت و غیر طبیعی او به بعضی چیزها از جمله ورق زدن بی وقفه مجله یا کاتالوگ یک فروشگاه، اینکه در آن سن من و پدرش را هیچگاه صدا نمی زد، و بیش از همه اینکه هیچوقت چیزی از ما طلب نمی‌کرد، همگی این حس را به ما می داد که سینا با بقیه هم‌سالانش متفاوت است. با این وجود شاید خودمان را گول می زدیم که به هر حال بچه‌ها همه به نوعی با هم متفاوتند، شاید نیازهایش را به کمک خواهرش برآورده می‌کند، پسرها دیر به حرف زدن می افتند… و دکتر عمومی هم به نوعی این توجیه ها را تایید می‌کرد.

بیشتر بخوانید »

اوتیسم و مغز

طی چند سال اخیر بعضی مطالعات ، تفاوتهایی ارتباطی در ساختار و عملکرد مغز در طیف اوتیسم ، منتشر کرده است . مثلا دانشمندان نوشتند که :

– در نقطه خاصی از رشد بعد از تولد ، مغز افراد اوتیستیک بزرگتر است .

– تستسترون ممکن است به اوتیسم مربوط باشد .

– بخشهای خاصی از اوتیسم مثل آمیگدال ، ممکن است در افراد اوتیستیک بزرگتر باشد .

برای فهم بهتر این نظرات ، مصاحبه ای  با دکتر نانسی مین شو از دانشگاه پبتسبرگ  انجام دادیم . طبق نظر دکتر مین شو « این نظرات خیلی با هم تفاوت ندارند » .

مغزهای اوتیستیک  اتصالات  متفاوتی  دارند .

دکتر مین شو توضیح می دهد که آنچه در یافته های مغز افراد اوتیستیک مشترک است ، اختلال در کورتکس است . کورتکس که به ، ماده خاکستری  ، معروف است بخشی از مغز است که به طور عمده مسئول کارکردهای بالاتر مغز است  ، شامل حس ، حرکت ارادی عضلات  ، تفکر ، استدلال و حافظه  .

در بسیاری از افراد اوتیستیک مغز در ابتدای تولد ، حدود ۱۲ ماهگی  ، رشد سریعی دارد ، تا سن ۱۰ سالگی مغزشان اندازه عادی ، اما اتصالات غیر عادی دارد . دکتر مین شو می گوید مغز پیچیده ترین موجود در این سیاره است ، بنابر این ارتباطات آن بسیار پیچیده و بغرنج است . با اوتیسم رشد سریع ، اما در زمان نا مناسب وجود دارد و همین موضوع باعث اختلال می شود .

آیا این یک مشکل است که  مغزهای اوتیستیک به طور کلی اتصالات متفاوتی دارند ؟ برای بسیاری از افراد ، بله

اوتیسم  واقعا به طور گسترده ای کارکردهای رفتاری را تحت تاثیر قرار می دهد . اوتیسم روی حس ، حرکت ، حافظه ، کنترل وضعی  و هر چیزی که  به درجه بالایی از هماهنگی  اطلاعات  نیاز دارد ، تاثیر می گذارد . نشانه های اوتیسم بیشتر از همه خود را در تعامل اجتماعی و قدرت حل مسئله نشان می دهد  . افراد دارای اوتیسم  خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را کنید ، از نظر احساسی و اجتماعی تاخیر دارند  ، حتی آنها که  آی کیوی بالایی دارند . تمپل گراندین ، سخنران و نویسنده معروف در زمینه اوتیسم ( که خود نیر دارای اوتیسم است ) می گوید که او از نظر احساسی حدود ۷ تا ۱۰ ساله است .

در حالیکه با این سیستم ارتباطی  منحصر به فرد مغز ، مهارتهای ارتباطی به خطر می افتد ، اما از طرف دیگر توانایی های دیگر آنها  واقعا افزایش یافته . مثلا دکتر مین شو می گوید : افراد اوتیستیک  برای جبران مشکلات زبانی  توانایی درخشانی در استفاده از بخشهای دیداری سمت راست مغزشان دارند .

ادامه دارد ……..

منبع :

Autism and Brain

By 

 

 

چک لیست رفتاری اوتیسم

چک لیست رفتاری اوتیسم :

یک  فهرست رفتاری اوتیسم می تواند در تایید اینکه کودکتان بعضی علایم اوتیسم را داراست  به شما کمک کند  ، اما تشخیص اوتیسم پیچیده تر از اینهاست . اگر نگرانید که کودکتان ممکن است  دارای اوتیسم باشد با یک متخصص تماس بگیرید .

124319-345x229-not-responding

۱ – نوزادان از ابتدای تولد  صدای والدین خود و سپس نام خود را  تشخسص می دهند  .

۲ – بسیاری از کودکان اوتیستیک نسبت به عواطف فیزیکی مقاومت نشان می دهند و اگر کسی بخواهد آنها را بگیرد یا بغل کند گریه می کنند .

124321-227x340-quiet-child

۳ – بیشتر کودکان اوتیستیک  ، به جز سندرم آسپرگر ، تاخیر در گفتار دارند  و بعضی مهارتهای گفتاری که از قبل آموخته اند را از دست می دهند .

124322-355x287-sad-baby

۴ – قشقرقهای گه گاه طبیعی است ، اما غصبانیتهای شدید دائمی بدون هیچ دلیل روشنی می تواند دلیلی برای نگرانی باشد .

124323-248x320-eye-contact

۵ – کودکان اوتیستیک  اکثر اوقات از برقراری تماس چشمی  ، حتی با اعضای خانواده اجتناب می کنند .

124324-340x226-girl-focus

۶ –   کودکان اوتیستیک  اغلب قدرت تمرکز شدیدی دارند و می توانند مدت زمان  طولانی روی یک موضوع ، مثل بخشی از یک  اسباب بازی متمرکز شوند .

124325-245x345-serious-girl

۷ – بسیاری از کودکان اوتیستیک  به نظم خاصی در کارها  شدید ا عادت می کنند و اندک تغییری در این برنامه آنها را به شدت آشفته می کند .

124326-225x326-girl-swinging

۸ – بعضی کودکان اوتیستیک حرکات تکراری نشان می دهند مثل تاب خوردن ، چرخیدن ، حرکت دادن دستها ، تکان دادن بدن به جلو و عقب و کوبیدن سر .

124327-220x373-child-alone

۹ – کودکان اوتیستیک اکثرا برای تشکیل دوستی مشکل دارند و ترجیح می دهند تنها بازی کنند .

124328-346x260-girls-talking

۱۰ – از آنجا که کودکان اوتیستیک  ظرایفی  مثل حالات صورت ، تون صدا  و طعنه ها را متوجه نمی شوند ، شروع و ادامه محاوره برای اکثر آنها دشوار است .

124329-255x305-loud-noise

۱۱ –  بسیاری از کودکان اوتیستیک  نسبت به  شنوایی ، بینایی ، و بویایی و موارد دیگر  حس قوی دارند .

تشخیص آسپرگر در ۴۰ سالگی

والری پارادیس  ۴۶ ساله  :

من زمانی به اوتیسم خودم پی بردم که پسرم به دنیا آمد .او ۱۹ سال پیش به دنیا آمد و ۳ سال بعد از آن تشخیص اوتیسم داده شد .پسرم غیر عادی بود ، از آن زمان این اجساس به من دست داد که شاید من هم در طیف اوتیسم باشم  ، و خیلی از دوستان من ممکن است آسپرگر باشند . تا حدود ۴۰ سالگی هیچ مداخله  و درمانی نداشتم  . سپس به من گفتند باید ارزیابی شوم . من نگران این نبودم که  تشخیص اوتیسم داده شوم ، بلکه  این برای من یک آسودگی بزرگ بود  . بعد از ارزیابی تشخیص آسپرگر داده شدم .  من به زودی مجددا ازدواج می کنم . خوشحالم که او اوتیسم را درک می کند و حاضر است در مورد  اتفاقاتی که مرا ناراحت می کند صحبت کند . من مشکلات حسی فراوانی دارم ، مثلا  وقتی نامزدم پوست مرا لمس می کند گویا که همه بدن من یخ می زند ، یا وقتی به چشمان کسی نگاه می کنم ، شنیدن صدای او برایم غیر ممکن می شود . اما راههایی وجود دارد که  بتوانی از خود حمایت کنی اگر یاد بگیری که چگونه در مورد آن با دیگزان صحبت کنی .

من اکنون در مدرسه  مشاور آموزشی هستم و به معلمان راه حلهایی برای بهبود کودکان اوتیستیک ارائه می دهم و  به  این  کودکان   کمک می کنم که یاد بگیرند چگونه  مشکلاتشان را با دیگران مطرح کنند .

خاطرات اندی کرتلند

خاطرات اندی کرتلند

والدین من از سن ۲ هفتگی من می دانستند که من مشکلی دارم . ماهها بدون هیچ دلیل روشنی شیانه روز جیغ می زدم . سالهای اولیه زندگیم  با اگزمای شدید و بعضی حساسیتها همراه بود . در سن ۲ سال و نیمه گی وسط پیشانی من به گوشه میز اصابت کرد . من خوب شدم اما ۲ هفته بعد والدینم مرا بیهوش روی تخت دیدند ، و به بیمارستان بردند . من یک حمله کوتاه داشتم که آن زمان آنرا تشنج مربوط به تب تشخیص دادند . به هر حال حمله ها درمان شد و تشخیص صرع بزرگ دادند . آن زمان نظر پزشکی این بود که صرع من مربوط به سرم نیست ، اما والدینم هرگز متقاعد نشدند ، و هنوز با آن نظر مخالفنتد .

من دوست نداشتم در آغوش گرفته شوم . در ابتدا والدینم فکر می کردند که شاید علت آن اگزما باشد . من تقاضای توجه نمی کردم ، لبخند نمی زدم ، با دستم بای بای نمی کردم و همچنین به صحبتها خیلی ضعیف پاسخ من دادم . من فقط سخنان نا مفهوم می گفتم و وارد مکالمات اصلی نمی شدم . به محیطم علاقه کمی نشان می دادم و به بوها خیلی حساس بودم ، اما به صدا کمتر حساسیت داشتم .

همینطور که بزرگتر می شدم به محبتهای فیزیکی پاسخ نمی دادم و وقتی مضطرب می شدم به دنبال تسلی نبودم . من فاقد همدلی بودم و تمایل داشتم خیلی به مردم خیره شوم . من و والدینم شماری از دکترها و روانشناسان را دیدیم به امید اینکه پاسخی برای رفتارهای عجیب من بیابند اما آنها فقط روی پوست و صرع من متمرکز شده بودند .

من نسبتا با مدرسه خوب تطابق پبدا کردم و فکر می کنم سالهای آخر مدرسه (۲۰۰۲ – ۱۹۹۸) در کلاسهای ارتباطات ، جایی که اولین بار در باره سندرم آسپرگر شنیدم ، یاد گرفتم که رفتارم را اصلاح کنم ، از آنجا بود که به آرامی و اطمینان آموختم به جای اینکه متعجب باشم که چرامتفاوتم ، خودم را دوست بدارم .در مقایسه با دیگران من آدم خوش شانسی هستم زیرا همیشه گروه کوچکی از دوستان داشتم که علی رغم نیاز من همیشه با من بودند . ما همیشه با هم در تماسیم  و این نشانه خوبی است . من فقط می خواستم آنها بدانند که من همیشه آنها را دوست داشتم . من فقط نمی توانستم افکارم را در قالب کلمات  بیان  کنم ، بنابر این گاهی نمی توانستم گفته هایم را کمترل کنم . من فقط بدون فکر چیزهایی را می گفتم  . هنوز گاهی  یه آن عادت برمی گردم اما این روزها خیلی کم شده ، فکر می کنم این بخشی از اوتیسم باشد .

امروز من ۲۶ ساله هستم ، زندگی اجتماعی خارق العاده ای دارم و دوستان زیادی ، و همیشه از آنها سپاسگذارم و خوشحالم که بخشی از زندگی آنها هستم .تنها بخش منفی که از آن زمان مانده  ابن است  که من در ۲۰۰۴  دانشگاه را واقعا با موفقیت  و خوشحالی تمام کردم  و هنوز هیچ شغلی ندارم . در ۵ سال گذشته  شغلهای من  خیلی محدود بودند  و من فقط شانس این را داشتم که باغیانی یا کار برای خیریه را به صورت داوطلبانه داشته باشم . اما هرگز شغل تمام وقت یا حتی پاره وقت نداشتم و این مرا غمگین و افسرده کرده . آنها که فرصتهای مرا رد کردند باید دوباره فکر کنند . من با توجه به نتیجه مثبت و شاد می مانم و علی رغم اینها به توانایی خودم باور دارم .

                                                                                                                                       ادامه دارد

زندگی با اختلالات اوتیسم، تجارب والدین از بزرگ کردن کودکان مبتلا به اوتیسم

این مطالعه بر روی کودکان مبتلا به طیف  اوتیسم   تمرکز دارد واثر آن را  بر روی پدر و مادر که آنها را بزرگ می کنند بررسی می کند.  به یاد داشته باشید که همه موارداوتیسم منحصر به فرد هستند، و درست مثل اثر انگشت هیچ دو مورد یکسان نیستند.
نقطه شروع برای این پژوهش  بر اساس این باور است که اوتیسم نباید به عنوان «عارضه»یا سندرم  ، بلکه باید به عنوان یک جنبه  مثبت و تعریف از هویت یک فرد مشاهده شود
درست مثل هر کس دیگری، کودکان مبتلا به اوتیسم  منحصر به فردهستند و هیچ دوکودکی یکسان نیستند. با این حال، تحقیقات نشان میدهد که کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا مشکلات مشترک دارند ، مانند مسائل مربوط به تعامل اجتماعی، پایبندی به الگوها ورفتارهای تکراری ، علایق وسواسی و گاهی شخصیت های کاملا خود مخرب و مضطربی هستند.(Kim et al., 2000; Gillott et al., 2001; Kogan et al., 2008; Altiere and von Kluge, 2009).
کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین می توانند در معرض خطر داشتن مشکلات بهداشتی
مانند صرع و برخی از آلرژی های پوستی و  غذایی باشند.

 

بیشتر بخوانید »

تمپل گراندین

Temple_Grandin_at_TED

" تمپل گراندین " متولد ۲۹ اگوست  1947 ، او پروفسور علوم حیوانی در دانشگاه کالورادو ، متخصصی صاحب نام در طراحی امکانات دامداری ، پرفروش ترین مؤلف و فعال در زمینه اوتیسم است . او همچنین مخترع ماشین فشار با جعبه آغوش است که برای آرام کردن افراد دارای اوتیسم بسیار مفید است .در سال ۲۰۱۰ تمپل گراندین  ، در فهرست سالیانه ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان در مجله تا یم قرار گرفت.

از کودکی تشخیص اوتیسم گرفت ، تا حدود ۴ سالگی صحبت نمی کرد . گراندین در کتاب زندگی نامه اش به نام " فکر کردن در قالب تصاویر " توضیح داده است که  او تنها از طریق تصور کردن کلمات است که  می تواند نظری را بفهمد .  یعنی به جای تداعی کلمات در ذهن ، تصویر آنها در ذهنش تداعی می شود . حافظه تصویری او بسیار عالی است ، خودش می گوید که وقتی کلمه ای می شنود ، مثل گوگل کردن یک کلمه تمام تصاویر آن ، از اول تا زمان حاضر ، در ذهنش به نمایش در می آید . فیلمی از زندگی او ساخته شده که به فارسی هم ترجمه شده . این فیلم دنیای اوتیسم را به خوبی نمایش می دهد .

برای او توفیق بیشتر و طول عمر بیشتر آرزو می کنم .

 

Scroll To Top